Kamertjeszonde

293

dómd vies ... Maar om zóo’n soort bedrog moet je heelemaal niet woedend worden” ... — „Klets ! Klets ! Klets !” vlamde Dirk op : ...„Allemaal ’r naast! Allemaal theoretische kul, niks anders! Ik vóel me vrouw als ’n bezit en als ze hier was, zou ’k d’r hersens intrappe!” — „Ja, jij zegt ook rare dinge,” meende Geor-gine : „dan zou ’n man an ’n vrouw kunne zeggen : ’k hou niet meer van jou èn bejour ! Nee die is goed! Da’s nou toch ook kemiek”... — „En w^Tat doe jij dan met jouw man ?”, vroeg ik, redeneerend. — „Met mijn man ? Da’s ’n héél ander geval ..~ „En wat is ’r anders an?” — „Nou, dat weet jij ook wel.” — „Nee. Dat weet ik niet. Ik wil van jou nou wel is ’t onderscheid hooren.” — „Hè, wat zaag jij! Is ’t met mij niet anders ?”, zei zij geprikkeld. — „Zeg dan maar wat,” hield ik aan. — „Mijn man was slécht voor me” ... — „Dat heeft niks te maken, kind, met wat ik zei... Jij hield niet meer van die ander... Jij bent ruiterlijk met mij gaan samenwonen en je hebt hem geschreven hóe en wat, niewaar ? ... Hèm bedrieg jij dus niet... En nou móet hij zich schikken, nièwaar ? ... D’r helpt geen moedertje-lief an.” — „En als-ie nou is hier kwam en jou vermoordde ?” —, begon Dirk, afgeleid, mee te redeneeren. — „Dan zou ’k me verdedigen of de politie ’r bij halen. Want jé eenige huwelijk is toch maar dat van twee vrije willen ...” — „Goed en wel” — redeneerde Dirk: „Maar als Georgine jóu morgen de bons geeft ? Redeneer jij de natuur weg?” — „Stel je is voor, mijn Alf,” zei Georgine, haar armen om mij heen-slaand. — „ ... Ja — jouw Alf — Wat dan?... Dan vin jij ’t goed, hè ? en dan beredeneer jij de nieuwe rechten van den nieuwen man ? Onzin ! Klets!” — „ ... Ik hoop dat ’t me niet zal gebeuren, Dirk. — Maar als zij zich niet gelukkig bij me voelt of op ’n ander verliefd raakt, dan is ze volkomen vrij — als ze ’t maar éérlijk zegt. Wie heeft ’n „recht” om ’n ander vast te houen. En als je wil, hoe kim je ? Wat hebben de kracht en de ploertigheid van ’n man bereikt tot op vandaag? Zeg nou is zelf!... Niks. Geen bliksem. Je hart en je ziel zijn geen gedresseerde juffershondjes, geen voorbijgangers an wie te kommandeere valt „Rechts houen,” geen lastige vlooien die je maar te knappen hebt...” — Nétjes, nétjes,” vermaande Georgine. — „ .. - Nou ja !... Of ze willen of niet, de pastoors, de dominees, heel christelijk-fatsoenlijk Holland: liefde is ding van vrijen wil — al bestaat er nou geen „vrije” wil door maatschappelijke omstandigheden.”