256
met ’n smijdig dichtknijpen der sneelipjes en ze weer met een smak opengeulend : „ik heb as kind van de brandweer gedroomd, voor ’k de brandweer ooit gesien had.”
„ ... Nou dat sou ik wel is wille sien,” glimlachte juffrouw Doedelaar èrg ongeloovig.
„Nou maar ’t was soo.”
„ ... En je hoeft niet eens van paarle te droome,” vulde Geor-gine aan : „brillante die zal u toch wel is gezien hebbe — die zijn óok trane ... En dan heb je muize: „da’s armoe, net zoo as goud... en luize da’s ziekte” ...
„... Enne koek niet te vergete,” viel juffrouw Stengevis haar in de rede: „as je van koek droompt krijg je ’n siekte... Me man droomde van koek en twee dage later had-ie ’n aambeie van belang.”
„ ... En weet je wat geluk is ? ... Soldate ... en spinnekoppe” ... „Kijk nou is an,” glom juffrouw Doedelaar achter den kiespijndoek: „’k kan d’r ’n èed op doen datter zoó’n kanjer van ’n spin op me hoofd sat vannacht... Da’s dan geluk, hè ? ... En hoe zit dat dan met die gouwe bergen en die gouwe poes... Onsin is onsin .. . Me man en ikke geloove an geen god, an geen koninge, an geen duvel, an niks... Wij lese allebei De Rooie Duivel ... Hèhèhè-è è !”
Haar lach van voldoening nu ze zich zoo weergaas-brutaal èn ongeloovig toonde, kwebberde achter den kiespijndoek.
„Lache om sulleke dinge is geen kunst,” verdedigde juffrouw Stengevis met ’n bits trekken van den blauwigen neus: „je kan best van geluk droome terwijl je arremoe heb.. . Hoeveel mense die niet te vrete hebbe sijn d’r niet gelukkig, niewaar? Is dat nou soo niet ? Ik ben niet rijk en tóch gelukkig... En jij Sorsien?”
„Nou èn óf!”, zei Georgine: „ik zeg u dat droome uitkomme. D’r is nog véél meer. En let d’r nou maar is op nou u ’tweet.” „O soo,” zei juffrouw Stengevis: „heb u wel is van essetee gedroom d?”
„Van esse-tee — niet da’k weet.”
„Nou esse-tee da’s óók geluk.”
„Enne as je droomt dat je over ’n groot water gaat, over de see bijvoorbeeld dan hè-je ’n groote sonde op je gewete.”
„Got, da’s wel aardig,” zei juffrouw Doedelaar den doek ver-knuffelend.