Kamertjeszonde

249

heb als straks, zal ’t wel gaan.. . maar zoo’n bui breekt me, maakt me slap ... Zeg eens eerlijk, oprecht.. . maar volkomen oprecht: Geloof jij in me ?”

„Ik geloof,” zei ik eenvoudig, toen ’k ’m zoo zitten zag met de harde trekken in z’n jong gezicht: . . „dat jij beter zult leven dan andren, dat je góéds zult doen, onverschillig hoe. Ik gelóóf in jou.”

„Dank je.”

Voor ’t eerst, sinds maanden, gaven we elkaar ’n hand van ouwe hartelijkheid.

„En hoe staat ’t met je familie?”

„Me moeder is ziek.”

„Is je moeder ziek!”

„Ze is bedlegerig.”

„Hoe weet je dat.”

„Van me zuster Saar. Die was ééns hier.”

„Hier ?”

„Ja.. toen moest ’k Trees in de voorkamer stoppen . .. Vader is nog altijd pisnijdig... Als ’k weer in de zaak wil kommen — hij heeft ’r ’t zuur an, dat Tobie alleen in de firma Kaan en Scherpenzaal blijft — wil-ie me ontvangen. . . Saar heeft gesoebat, maar ik verdomde ’t. .. ’k Vroeg an Saar of ’r niks tegen zou zijn, als ’k moeder an d’r ziekbed opzocht, maar ze zei dat de ouwe heer zóó woedend was, dat ze bang was voor ’n vechtpartij. Als d’r gevaar was, zou ze me’n boodschap zenden, ’t Zal wel losloopen. Bij ons thuis leggen ze om ’n haverklap . . . Maar ’t is toch wel lam... Dat goeie ouwetje, altijd met d’r manie van ’n net jodenmeissie met geld. . . wel opgevoed ... en beschaafd .. .    Haha!    .    . .    Heb    jij    De    navolging van Christus ge

lezen ?”

„ ... Van Thomas a Kempis” . ..

„ ... Veel    moois,    hè    ? ...    En    dan    ben ’k Kant begonnen ..

Maar die kom ik niet door... Wat ’n zuurkool-ziel moet die vent gehad hebben! Kant kan ’k me alleen voorstellen bij zuurkool met veel garstig spek en veel spekworst... en dan nog ’n gestampte    pot na    en    voor dessert    ’n paar pond rijstebrij ..

Jij wil mij toch niet wijsmaken, dat je verder ben gekomen dan de inleiding?”...

„ ... Nou    de kritiek    van    de    Reine Vernunft heb ’k doorge-

worsteld.”