Kamertjeszonde

XY.

Bezoeken. — Ik verzoen me met Scherp.

„Morge mijneer.”

„Mörge.”

„Lekker geslape?”

„Jawel. Dank-u — één keer gauw is voldoende. Me vrouw wacht met ’t ontbijt.”

„Hiendere die klante u niet als u op bed leit... Vanmorgen was d’r een, die praat altijd zoo hard... Die ies doof weet u ?... Da’s ’n koopman ien vee, ien varrekes uit die Van Woustraat... Warm of koud water?’’

„Koud.”

„Neem u nou nog élke morgen ’n bad?”

„Winter en zomer.”

„U liever dan iek .. . lek ben bang van ’t water ... mein vrouw ook .. . Hebbu d’r hoore huile vannacht ?”

„Nee ... Niet zoo zachies inzeepe ... dat vin k zoo wee ...” „U kan ’t gedaan krijge zooals u ’t hebbe wiel.”

„Was uw vrouw ziek?”

„Kiespijn mijneer, kiespijn van af de eerste dag dat-wij getrouwd zijn. les dat niet om te lache ?” ...

„Jaja.”

„Ze heeft nog een kies en die ies zoo rot dattie ook getrokke moet worde ... Dat kost een boel geld. Wiel u geloove ? Als iek al ’t geld nog had, wat die moend van mein vrouw mij gekost heeft, dan had iek nou een aardieg, een heééél-aardieg spaarduitje ... Mot uw haar ook niet gekniept worde ?”