Kamertjeszonde

Geweldig veel aten we alle drie van ’t smakelijk ontbijt. — Beneden was de ruzie nóg eens begonnen. — Onduidelijk klonken de stemmen van juffrouw Thomas, mijnheer Thomas en Karel. — Als ze elkaar maar niet te lijf gaan, zei Georgine. — Wat kan ons ’took schelen ...

„Hè, wat hè’k vannacht beroerd geslapen. Je moet an d’r zeggen da’k dat bed niet meer hebben wil.”

„Ja, wat ’n deuke, hè ... en wat ’n schrik vanmorgen omhalfvijf...” „Dat wil ik ook niet meer. Als ze wéér gewekt moet worden, moet ze maar ’n bel naar d’r eigen kamer laten maken of ’n wekkertje koopen... Da’s geen manier om menschen die je betalen uit d’r slaap te halen.”

„Heb-u bij mamma geslape, oome Alfed..vroeg plots Kaatje weer.

„Wat zeur jij toch nest!” schrikte Georgine.

„Nou-oü.”

„Wat nou-oü! Je mot niet zoo zangerig prate en niet zoo dikkels nou-oü zegge !... Wie vertelt je zulleke onzin !”

„Nou-oü... De laarze van oome stonde voor de deur... en toen zei de juffrouw... niet an de laarze van je pa komme ... en toen zei ik: nou me pa zit in Amerika en van me oome hou ’k véél meer dan van me pappa... Niet-e mamma!”

„Kind je ben krankzinnig met je geklets! Praat nou nóg is met de juffrouw, hoor je! Jij groeit op voor de galg met je lange tong! stoute meid!”, knorde Georgine.

„Nou-ou ... nou-oü” ...

„Is ’t üit met je lijzige nou-ou!”

Beneden klonk de ruzie gedempter.

„Het ze je nog meer gevraagd?”

„Nee-eé.”

„Gister avond hè-je ook al met de juffrouw gebabbeld... Je mag niks van mamma vertelle!... Heeft ze je nog méér gevraagd ?... Als je alles zegt krijg je ’n stukkie koek met boter” ...

„ ... Nou ze zei.. . wie is je pappa ... toen zei ik me pappa heet Isaac Davidson, niewaar mamma ?... En toen zei ze hoe hiet je zèllef... en toen zei ik, ikke hiet Kaatje Davidson, oud vijf jaar en ’k woon bij juffrouw Bok, niewaar mamma”...

„Nou en vérder ? Heeft ze niks méér gevraagd ?”

„Nou-oü, ze vroeg of die meneer... oome Alfed noemt ze die meneer, mamma, hoor-u mamma — wat gèk hè, mamma ?... Hoor u mamma!... Nou en toen” ...