Kamertjeszonde

227

tegen m’n duim, mik, raak natuurlijk niet. Knikkeren, algebra en jaartallen uit de geschiedenis verleer je gauw.

„Nee, oome . .. nèè. .. nèè-èè — zóó mot u ze houe !”

„Zoo ?”

„Hè-jasses wat ben u toch stom!”

„Zoo dan ?”

„O mamma! O mamma kijk oome is ... die kan niet knikkere ... en Koosie wel!”

„Pas op Alf, schiet de ruiten niet stuk ... Kommen jullie an tafel ?” „Jongen, jongen ... wat zal ’r hier gauw ruzie komen:... eieren, kaas, koek, worst, brood, krentebrood!” herhaal ik. Georgine houdt niet van die malligheid. Als je met die dingen spot, zul je altijd zien, dat ’t gebeurt. Die juffrouw is ’n trèf — zoo vin je d’r éen op duizend. — Ze heeft vanmorgen ’t kind keurig-netjes angekleed. — Jammer dat ze zich nou herinnert dat Kaatje stukkende kousjes an had. — Wat ’t mensch van d’r denken zal! — ’n Goddelijke kamer, hè ?... Zoo ruim, zoo frisch met die openslaande deuren. — Of Karel nou nog in z’n bed zou liggen? —• Nee hij was op. — An z’n waschtafel hoorde j’m scharrelen. — Wat ’n zwabber om zoo laat thuis te kommen.— Zeker weer bij Guus en Dirk en dronken Duif gezeten. — Gister had-ie nog zoo opgesneje dat-ie ’s morgens om zeven uur al an ’t werk was. — O, dat was zeker de man van de juffrouw die thuis kwam om koffie te drinken. — Wat of ’k vanmiddag doen ging? — Werken natuurlijk en liever thuis. — Overdag was hier te veel leven. — Of Georgine ook gelijk had gehad toen ze me gewaarschuwd had om niet samen te gaan wonen in mijn huis. — Hadden ze benejen geen ruzie ? — Ja ze hadden ruzie, Thomas en d’r man. — Hoe moppig om is te luisteren. — Nee, niet luisteren Georgine. — Je kon ook niks hooren. Hij scheen woedend en haar hoorde je haast niet spreken. — Bom, nou sloeg die met z’n vuist op tafel. — Nou, maar ze moesten zich ’n beetje geneeren en ruzie maken als wij er niet waren. Wat drommel, betaalden we niet voor de kamer en voor wat rust ? — Zeker z’n koffie niet naar z’n zin, zei Georgine: Wat hè’k ’n meelij met ’t goeie mensch, dat zoo gesappeld heeft den heelen morgen en nou van zoo’n vent de complimente mot afwachte.— *t Werd weer stil. — Zeker was*ie uitgebromd. — Juffrouw Thomas kwam de trap op, klopte bij Karel an. — Of-die effen bij d’r man wou kommen. — Zeker Karel z’n huur nog niet betaald.—