219
„Ja, 11 groote Engelsclie brief,” lacli ik, „da-we vanmiddag schelvisch gegete hebbe en ..
„Hou nou op met je onzin !”, zegt Georgine : „ze zou ’t doen ook !...”
Juffrouw Thomas brengt rn schotel bieten, hel-rood in de witte schaal.
„Na de boter... en na de vette visch is zuur wel lekker, vin u niet mevrouw?”
„O ja juffrouw, daar hou ‘k erreg van/'
„ . .. Lastig koke die biete — o zoo lastig. — De lieele dag stonde ze op” ...
„Zoo lang... ik koop ze altijd gekookt.”
„Nou da’s wèl verstandiger... As je ’n biet met ’n vorrek prikt loopt-ie uit — wordt-ie wit kun j’m zoo weggooie” ...
„Hé! dat wist ’k niet.”
„ ... Je mot ’m prikke met ’n stokkie — wist u dat? — Met ’n vorrek kun j’m weggooie. — Ik doe 't met ’n lucifer — dan sluit 't gaatje weer en dan nog oppasse, dat de biet niet breekt, anders loopt-ie wéér uit.. . Nou krijgt u nog grutte met ro-zijne na.”
Karel begint nog eens over dat „prachtige” voornemen van ’s avonds thuis te blijve. Als je zoo lang in koffiehuizen heb ge-gezeten kun j r niet meer buiten en of we geen lollige avondjes gehad hebben? — Nou niet veel. — Da s niet waar. Hoe dikkels hebbe we niet gebruld van ’t lachen! — Of-ie, nou we zoo rustig zitten bij ?t witte tafelkleed niet misselijk wordt als-ie bijvoorbeeld denkt an die nacht, toen Georgine ’r ook bij was, an die nacht toen we van „Apollo” naar De Mijtelaar waren gegaan, toen Duif stomdronken naar boven moest worden gedragen ? — Of-ie zülleke nachte niet. voelde als 11 riool waarin je gelegen had ? — Bah, als je an dat volk dacht van De Mijtelaar, an die bénde, an bleeke Piet, Puisten-piet, an de ouwe bankier, an „die advocaat”, an al de andren, dan kreeg je behoefte je te wasschen. — Nóu, bevestigt Georgine. — Maar Karel vindt dat overdreven kul. Je mot léven. Anders niet. Of we denken dat-hij ’r zoo ernstig over geprakizeerd heeft, toen-ie ons lijmde ? Hahaha! — Ons lijmde, óns lijmde ? Wat-ie daarmee bedoelt ? — Nou, nou die ons samen ziet als man en vrouw mot ie nog lachen om de moeite die die gedaan heeft, om ons te koppele, haha! Alf wou niet mee van Mast, was beleedigd en Georgien zat hon