Kamertjeszonde

180

vuile jood, breek ’k je je nek!” — schreeuwde-die, die man natuurlijk. Denk je dattie naar beneje dorst ? Tot ’s middags vijf uur bleef-die boven draaie. Toen kwamme me vader en me broer en werd-ie dapper. En de deur most op slot blijve zegIHahaha! — Nou, hij verdiende geen cent. Als jij weer is zinge ging zei*die. Nou daar had ’k de pest an. As je eenmaal uit ’t vak ben, kom je d’r liever niet in terug. Me moeder waarschouwde ’m — je kunt ’t ’r vrage. Maar de nood, zie je en daar zal ’k ’m geen ongelijk in geve. Ik heb toen toch staan te zingen, zeg, met Toosje op de komst, da’k me corset niet an kon houe en zóo hartkloppinge kreeg ... En toen maakte ’k kennis met Barend .. . van ’t Salon en daar wer’k verliefd op . .. Ze zegge dat Toosje op ’m lijkt, maar dat liegen ze ... ’t kind is eerlijk van hèm... Ben je boos omda’k op Barend verliefd was ?”...

„Wel nèe, kindje.”

„ ... Zie je, die wist met me om te gaan, die was zoo lief — die had zulleke aardige maniere — die wist je zoo in te palme — die had altijd van die aardige attenties, die was zoo gesoigneerd met nèt zulleke witte tanden as jij en die had zulleke mooie handen... en zulleke maantjes op z’n nagels — wat kijk je nou raar? Wil ’k liever ophoue? Nee?... — en die bracht me ’s avonds ’n eind weg. Van Toosje beviel ik weer alleen, zonder dat iemand ’r bij was — ’k dacht da’k stierf. — ’n Paar maande later, nou, toen was ’t ’r door — toen gingen we eerst naar een rendez-vous, maar ik geneerde me niks en kwam bij ’m op z’n kamer — Gotogot wat ’n tijd was dat, zeg, — as me man an me lijf kwam was ’k vies van ’m. As die zich ’s avonds uitkleedde en in z’n hemd stond met z’n vuile voete, dan ha’k zoo wel weg kenne loope ... En as die dan wat doen wou... dan was ’t ’n marteling... dan hield ’k m’n oogen dicht om ’m niet te zien en as die klaargekomme was — ik kon niet meer bij ’m klaar-komme — dan veegde ’k me mond af, zoo’n walg had ’k van ’m. Gotogot wa’s dat verschrikkelijk voor ’n vrouw om in bed te legge met ’n man waarvan ze niet houdt, zeg!... As de manne dat is konde voele... Een avond dacht ’k dat-ie me vermoorden zou — stop ’t dek is achter me rug. — As die ’t gedaan had, ha’k respect voor ’m gehad. Ook ’n onzin om zooiets te zeggen, hè?, alsof je ’t zal navertelle! Hahaha! Toen bracht Barend me tot an de deur en was zoo stom om me te zoene. Isaac had uit ’t raam gelege. Jeesis wat had-ie een gezicht toen ’k