Kamertjeszonde

hoe misselijk, 0111 van te kotsen, 0111 an je man te denken —■ Nee niet an d’r man — Wie dan? — Wie dan? Wat ’n koppig schepsel. — Nou is kijken wie ’t eerst z’n mond open doet. — Effen anwrijven met je been — Wat is ze toch vet. — Nou wegtrekken je been. — Ze verdomt ’t. — Nog is andoirwen. — Nou trekt ze d’r dij weg. — Hé, wat haatdragend, — nog is andouwen, — effen d’r kriewelen, onder d’r voet....

„Nou! Begin je weer, sar!”

„Kom laten w’elkaar maar weer afzoenen.”

„Nee.”

„Toe nou, Mol” — en de lippen plakken op elkaar, met ’n zacht gestoot van adems, met ’n licht gekietel van pluimhaar over m’n voorhoofd.

„Als wie ben ik zoo opvliegend?” zeg ’k dan, hou haar vast in m’n armen.

„Als niemand.”

„Jok nou niet.”

„Ik jok niet.”

„Denk je nog wel eens an andere mannen”.....

„Zeg, ben je” ....

„ .... Nou ja.... We leven al veertien dagen als man en vrouw.... waarom zou je me niet alles zeggen ?”

„ Watte ?”

„Van vroeger.”

„Dat wéét je” . ...

„Nee, dat weet ik niet.”

„Van me man hé’k je verteld” ....

„Jawel.”

„Wat wi-je dan nog van me.”

„Niks.”

„Geloof je da’k” ....

„Ik geloof niks. Ik vraag” ....

„Wat kan ’t jou schele” ....

„Van me vróuw wil ’k alles weten.”

„Van je vrouw? Hou me maar voor de gek. Ik voel wel da’k hier leg als .... als ’n hoer” ....

„Georgine!” ....

„Denk je da’k ’t niet méér voel dan ’k ’t zegge kan, wat ’k ben, nou ’k hier mag zijn om ’n caprice bij 'n vrijgezel”.... „Wil je je mond houen!”