145
En ’t gesprek begon wèer over ’t tooneel, over allemaal andere dingen. Tegen vier uur zei ?k da’k niet thuis at. Wat ’n vrouw toch dadelijk mannen van elkaar haalt. Scherp vroeg niet eens waarom. Er lag iets van ’n wel blij-zijn in z’n oogen, toen ’k wegging. Dat hinderde me nog toen ’k buiten liep. Was die jongen niet door en door dom, door zich te laten inpalmen door Treesje, pervers-Treesje, die niet meer op te halen was uit geldmodder? Niet mee bemoeien.... Bemoeien met vrouwen -zaken was altijd verkeerd. Als-ie verdriet had, zou-die wel terugkommen ....
10