Kamertjeszonde

1*21

Vlak onder ’t licht van de lamp, snee ze ’t sigarenkistje an reepen. „Dat brandt niet,” zeg ik.

„Je mot me noodig leeren ’n kachel anleggen.”

„’n Beetje petroleum op de turf is veel beter,” adviseer ik. „Daar zég je zoo iets. Juffrou-ou! Breng de petroleum is mee!” „ Joe-oe!”

Juffrouw Bok draagt op ’n oud, roestig blad een grooten witten kop en ’n kleineren gebloemden. An d’r pink bengelt de petro-leumkan.

„’k Hé-d’r zelf maar suiker en melk in gedaan. Mot u nog nog meer turref?”

• „Geef u nog ’n paar zware .... Toe Alf, stel je nou niet zoo an! Blijf jij nou van de kachel af.... Wat n rare ben jij toch ! Niet zoovéél olie op de turf!.... Voorzichtig.... Wees nou voorzichtig.... Laat de vlam niet in je gezicht slaan.... Kijk je nou is ’n handen hebben.... Hier hè-je mijn zakdoek .... ’k Heb d’r m’n neus nog niet in geveegd” ....

„Zie je — zóo maak ik mijn kachel an. Zoo brandt-ie in ’n wip,” zeg ik.

„Drink nou je thee.”

„Als je an tafel komt zitten en je hoed en je mantel uitdoet.” „Is ’t zóo naar je zin ? .... Nou is ’t hier wel gezellig, hè ? ... Hoe is de thee ?.... Jezis Christus wat ’n gootewater.... Wat ’n beroerde smaak is ’r an, hé ? . ... Je kan niks an dat mensch overlaten. Laat ’m maar staan .... Drink ’m nou maar niet om mij pleizier te doen !.. . . Wil je wat anders ? ...”

„Nee. Doe geen moeite,” zeg ik, terwijl ik thee vuil en bruine suiker uit het lauwe water bagger.

„’k Zal je ’n konjakkie geven.”

„Blijf nou zitten.”

„Wel allemachtig!... D’r was toch nog in de flesch .... Daar durf ik ’n eed op doen ! Juffrou-ou !’’

„Joe-oe!”

Weer sloft juffrouw Bok door de gang met ’n zware turf in elke hand.

„Is ’r iemand an me konjak geweest?”

„Zoover ik weet niet.”

„Nou maar d’r is van gesnoept!”

„Daar zal ik niet née op zeggen.... Uw vader is de eenige die hier was.”