Kamertjeszonde

118

„Hahaha!”

„Wat lach-ie nou?.... Wat vin ’k dat hatelijk dat lachen!” „Nou ja” ....

„Wat nou ja?.... Daar mot je toch allemaal an denken En als je tusschen tijds op ’n ander verliefd raakt?”....

„Dat is ’n ding waarover je niks kan zeggen, niks kan voornemen. Maar ’t zou nooit ’n reden zijn om ’n laagheid tegenover je vrouw te doen”....

„En as je niet meer van elkander houdt?”

„Dan ga je natuurlijk van elkaar af.”

„En mot zoon vrouw dan maar omkommen?”

„Wel nee. Dan blijf je eerlijk opdeelen.”

„En als jij niet meer van haar houdt en zij wél van jou ?” „Dan denk je.... dan rommel je w^Tat in ouwe herinneringen   ...... Hahaha!........ Maar wat wil je nou feitelijk_?

ganzekop!... . Blijven die vragen niet net ’t zelfde voor menschen mét ’n kontrakkie ? ... . Kan ’n trouwklerk op ’t stadhuis ’r antwoord op geven? Denk je dat ⁵n man van je houen blijft, omdat-ie an je vastgebakken is? Huwelijk is huwelijk, ’n Papier kan ’r niks an doen.”

„Dus jij zou zoo’n vrouw trouw blijven?”

„Ja.

„Dan ben jij wel ’n uitzondering.... En.... als ze kinderen had.”

„Nou. Die bracht ze mee.”

„Meen je dat héusch ?”

„Op mijn woord, dat wil zeggen: mijn woord is mijn woord.” „God-God — als dat allemaal waar is — nee, toe, wor nou niet boos — wat bè-jij dan ’n góeie vent. En je liegt niet. Je heb zulleke — hoe zal ⁵k ’t zeggen — zulleke oogen waarin je kan kijken.”

„Ik belieg je niet, Georgine.”

„Koop-je strakkies nou ’n anderen hoed?” — zei ze plots zonderling opgewekt.

„Hindert-ie je zoo?”

„Nou, hij maakt je onknap en je ben wél ’n knappe vent” .... Den heelen middag bleven we hangelen in de badstoelen, dineerden bij Altenburg met ’n halve flesch wijn samen en zaten om zeven uur in den trein, in ’n vollen coupé.

In de dommlige scheemring sliepen de meeste reizigers. De