Kamertjeszonde

98

die .... dat hoor ik niet...over goekoop graslinnen, over rozijnen die zoo goed moeten zijn voor navelbreukj es bij kinderen, over de vrouw van ’n zekeren meneer, die drie maanden kraamsch was en nog d’r zog niet houen kon.

Om twaalf uur zitten we voor „Centraal”. Piet doet verhalen. Lisy en Georgine lachen. Ik „betaal.”

„Wat kun je hier na één uur doen?”

„Naar bed gaan.”

„Is ’r nergens iets open ?”

„Nee. Laten we bij Fryda wat blijven opzitten.”

„Ook niet gezellig.”

„Nou ik ben hondsch moe.”

Ik loop met Georgine gearmd. Vlak voor ons Lisy en Piet. Ze is vriendlijk en aardig, babbelt gezelligjes, spreekt me telkens aan met Alf. Even heb ik weer dat gevoel, de gelukkige wieging van rust.

„’k Wou je kleintje toch wel is zien, Georgine.”

„Me Kaatje? Die lekkere dot.”

„Wie past op ’r als je op reis ben?”

,Juffrouw Bok. Ze speelt de heele dag op straat, ’t Is zoo’n zacht kind.”

„Gaat ze op school?”

„Nee. Dat kan ’k niet betalen.”

„’k Wou d’r wel is zien.”

„Kom is bij me eten.”

„Nee da’s te lastig voor je.”

„Zeg maar liever dat je d’r geen idee in heb.”

„Wanneer wil je?”

„Nou wanneer jij wil.”

„’t Kan me niet schelen.”

„Zaterdag?”

„Goed.”

„Zeg, Alf — je moest toch is ’n anderen hoed koopen. Die staat

je niet. En die jas van je Hoeveel keer in ’t jaar borstel je

die ?.... ’k Heb me geërgerd omdat zij ’r naar keek” ....

„Ja, dié mot naar anderen kijken! ’k Zag d’r strakkies d’r kam vól haren in d’r tasch pakken,” kwaadspreek ik.

„Op d’r lijf is ze ook zoo vies. Je mot d’r stootkante is zien . . .. Waarom heb je je niet eerst laten scheren in Amsterdam? Hoe kan ’n heer met zoo’n baard loopen!”