Geschiedenis van het volk Israël

5°

baatzuchtigen Mozes zeer diep. Om dus het volk van de onwaarheid der aanklacht te overtuigen, beval hij den hoofden der samenzwering den volgenden dag, ieder voorzien van een pan met reukwerk, in den tabernakel te verschijnen, waar ook Aron aanwezig zou zijn, opdat duidelijk blijken zou, wien God tot zijn priester uitgekozen had. De onruststokers zaten intusschen niet stil en spraken ook reeds van Mozes' onmacht, om het volk naar Kenadn te voeren. Maar eindelijk was het oogenblik genaderd, waarop men door den verschrikkelijken en ongewonen dood der muitelingen van de valschheid hunner aanklacht zou overtuigd worden. De grond opende zich en Korach, Dathan en Abiram zonken met al het hunne ■— behalve Korachs zonen — voor de oogen van het volk levend in den afgrond. Daarop verteerde een vuur van den hemel de 250 man, die het reukwerk in het heiligdom gebracht hadden. De vuurpannen werden tot platen geslagen, waarmede tot herinnering aan Korachs oproer, het altaar belegd werd.

Dit vreeselijk strafgericht maakte het volk nog oproeriger. Velen schreven den dood van Korach en zijn aanhang, door hen >het volk Gods” genoemd, niet aan hun eigen onwaardig gedrag, maar aan Mozes en Aron toe. God strafte de oproerigen met eene sterfte, die velen hunner ten grave sleepte. Eerst door Ar ons wierookoffer hield de vreeselijke plaag op. Nog door een ander wonderteeken wilde God aanwijzen, wien hij tot hoogepriester uitgekozen had. Daartoe moesten alle stamvorsten, waaronder ook Aron als hoofd van den stam Levie, staven, ieder met den naam van het stamhoofd beschreven, aan Mozes geven. Zij werden in het heiligdom nedergelegd. Den volgenden dag stond Arons staf in vollen bloei, waardoor het geheele volk duidelijk bleek, dat Aron de uitverkorene Gods was.

HOOFDSTUK XXXIV.

Gedurende de omzwerving stierf het oude geslacht langzamerhand uit en groeide er een nieuw op, dat door Mozes onderwezen werd in de wetten der leer. Dit stelde dieper vertrouwen in God, die het in eene dorre woestijn op wonderbare wijze van spijs, drank, kleeding en woning voorzag. Dit vertrouwen maakte het moedig en dapper, zoodat het in het laatste jaar der omzwerving reeds tegen machtige Kenaanietische volken opgewassen was.