Geschiedenis van het volk Israël

28

de zonen van een grijzen vader waren, waarvan de jongste thuis gebleven en één spoorloos verdwenen was. Hij bleef echter bij zijne beschuldiging en zeide, om hen de waarheid hunner woorden te doen bewijzen, dat één hunner dien jongsten broeder moest halen, terwijl hij de anderen gevangen nam. Na drie dagen stelde hij hen weer op vrije voeten, maar hield Sinion gevangen, totdat zij hun jongsten broeder zouden meebrengen. Uit hun onderling gesprek, waarin zij elkander te verstaan gaven, dat al deze wederwaardigheden de straf waren voor hun vroeger misdrijf tegen Jozefs bemerkte deze, dat zij thans berouw gevoelden. Hij kon zijne tranen niet langer onderdrukken en bond, hoe hard het hem ook viel, Simon voor hun oogen. Tevens gebood hij heimelijk zijnen dienaar, het geld, door deze mannen betaald, weder in hun korenzakken te leggen. Bedrukt en terneergeslagen keerden zij huiswaarts en gevoelden zich nog meer bezwaard, toen zij op de terugreis hun geld in de voederzakken terugvonden. Zou hen de heer van Egypte thans niet van diefstal beschuldigen en met te meer grond voor verspieders houden?

Thuis gekomen verhaalden zij hunnen vader de wederwaardigheden van de reis en Jozefs streng bevel, om Benjamin mee te brengen. Jakob wiide echter zijnen zoon niet aan de gevaren van dien tocht blootstellen en weigerde, daaraan te voldoen. De voorraad koren begon inmiddels te verminderen waardoor Jakobs zonen weer naar Egypte moesten trekken, om voor hunne familie spijs te koopen. Konden zij echter zonder Benjamin voor den heer des land verschijnen? Zij waagden dit niet en smeekten hun vader, hun jongsten broeder mede te zenden. Toen eindelijk Juda op zich nam, voor hem te waken en zich zelven borg voor hem stelde, kon Jakob niet langer tegenstand bieden. Hoe smartelijk het hem ook viel, van den eenigen zoon zijner geliefde Rachel te scheiden, de nood dwong hem. Hij gebood zijnen zonen, het gevonden geld mee te nemen en gaf hun buitendien kostbare vruchten als geschenk voor den heer des lands mede, waarna hij hen onder het afsmeeken van Gods zegen heenzond. Zij bereikten in welstand Egypte en verschenen weder voor Jozef.

Zoodra Jozef hen zag, beval hij deze mannen naar zijn paleis te geleiden, daar zij dien middag bij hem zouden eten. Dit bevel wekte hunne vrees in hooge mate op, daar zij het voor een list hielden, om hen in het huis van den heer te lokken en wegens diefstal gevangen te nemen. Zij overtuigden hun geleider daarom van hunne onschuld en wilden hem het gevonden geld teruggeven. Deze stelde hen echter gerust door bemoedigende woorden en