Geschiedenis van het volk Israël

Op den vijfden dag ontstond zee-, watergedierte, gevo-gelte, en eindelijk

Op den laatsten scheppingsdag: het land- en kruipend gedierte. De mensch, Adam, het pronkjuweel der schepping, werd het laatst geschapen en wel *naar Gods beeld en gelijkenis,” dat beteekent: de mensch uit een aardklomp gevormd, ') ontving een Goddelijken geest, om zich daar-door boven alle andere levende wezens te onderscheiden. Hiermede had de machtige Schepper Zijn werk voltooid en Hij rustte op den zevenden dag, dien Hij tevens zegende en heiligde, door hem als een gewijden rustdag (Sabbath) voor den mensch, na diens zesdaagschen arbeid, te bestemmen.

Opdat Adam niet alleen blijven en het menschdom zich uit hem ontwikkelen zou, liet God hem in een diepen slaap vallen en nam eene rib uit zijn lichaam, waaruit hij eene vrouw vormde. Adam zag bij zijn ontwaken zijne wederhelft en levensgezellin en noemde haar Eva. ²)

HOOFDSTUK II.

Het eerste Menschenpaar.

De Schepper van het heelal is tevens diens leider en bestuurder. Alles is Hem onderworpen, van hel grootste tot het geringste in de schepping. Al heeft de mensch ook een Goddelijken geest, om kennis te vergaren, toch is het hem niet toegestaan, zelf te oordeelen, wat goed en kwaad is; maar hij moet luisteren naar wetten en voor-schriften, hem door den Wereldbestuurder gegeven. Daar-door blijft hij gedachtig aan zijne onderdanigheid en ver-valt hij niet tot bandelooze lichtzinnigheid.

Dit moest reeds het eerste menschenpaar Adam en Eva begrijpen en daarom verbood God het op straffe des doods van één boom uit het midden van den hof Eden, die het tot verblijfplaats aangewezen was, te nuttigen.

Het bleef echter niet lang in onschuld wandelen en ver-beurde zijn bestendig geluk door zijne ongehoorzaamheid. De arglistige slang zocht Eva te verleiden en verzekerde haar, dat zij door te eten van den verboden »boom van

') Daaraan ontleent hij den naam Adam אדם (van אדמה aarde).

חוה (^נ de moeder van het levende.