Geschiedenis van het volk Israël

Niet de afkomst adelt de mensch, of drukt op hem het teeken van ruwheid en veroordeelt hem tot een beklagenswaardig bestaan, maar zijne toekomst ligt in zijne eigen hand. Door ontwikkeling van den geest en veredeling van het gemoed kan zelfs de nakomeling van den bedelaar hooger klimmen en in Gods oog meer genade en liefde vinden dan een vorstenzoon, getooid in een koninklijk prachtgewaad.” Deze wereldbeschouwing, diep geprent in hun gemoed, spreekt ook duidelijk uit de volgende overleveringen, door hen naar Egypte medegebracht.

HOOFDSTUK I.

Op Gods wil en door de uitspraak van Zijn woord werd het heelal uit het »niet” te voorschijn geroepen. In zes dagen schiep Hij hemel en aarde met al het levende en levenlooze, dat zich daarop bevindt en legde tevens in het geschapene de kracht van ontwikkeling en voortplanting.

Op den eersten dag der schepping sprak Hij: ter zij licht!” en er was licht, waardoor de duisternis van de nog woeste en ongevormde aarde verdween.

Op den tweeden dag werden de onderste en bovenste wateren door het luchtruim van elkander gescheiden.

Op den derden dag verzamelden zich de onderste wateren, waaronder de aarde bedolven was, in eene ontzaggelijke bedding en ontstond de wereldzee. Daardoor werd het droge land, de aarde, zichtbaar, waaruit vervolgens allerlei planten en gewassen voortsproten.

Op den vierden dag werden aan het uitspansel des hemels de lichtgevende lichamen, zon, maan en sterren geplaatst. Zij zouden de aarde verlichteri, dag en nacht onderscheiden en tot tijdsbepalingen dienen, feiten dikwijls niet naar hunne chronologische orde gegroepeerd, maar naar zekere godsdienstige en zedelijke beschouwingen. Zoo men dit in het oog houdt, laat zich menige moeielijkheid, door de nieuwere Bijbelkritiek opgeworpen, gemakkelijk uit den weg ruimen.

Mon. Gcach. I, 1