Schetsen, deel 5

„Nu ik dat zoo hoor van die kip,” begon Wiersma op eenigszins banale wijze: „denk ik onwillekeurig aan mijn hond. Stel je belang in een hond?”

Ik knikte allerlevendigst. Hij begon.

„Ik was toen ongetrouwd, woonde in Z... (Falkland laat den naam achterwege). Zooals jullie weet, is Z. minder dan een gehucht. Dertig, veertig boerenkrotten die woningen heeten, een kerk en een kleine fabriek. De omgeving is prachtig. Enkel bosschen en weiden. Bij goed weer, trok ik er eiken dag op uit, maakte studies. Bij slecht weer teekende ik er thuis op los. Ik had een boerenkrot voor mij zelf gehuurd — geen hooge huur: een daalder per week. Het ding bestond uit een lage kamer, die ik netjes had aangekleed en uit een keuken. Voor mij meer dan genoeg. Jans, ’n oude boerin — vroeger had ze in de stad gediend — kwam halve dagen bij me werken, morste wat in de keuken, zette koffie — en de postbode bracht me tegen vijf uur w^arm eten voor vijftig cents per dag. ’n Smakelijke pot! lederen dag kool, varkensvleesch of boonen met worst, ’s Zondags kreeg ’k soep van ’t jaar nul, water, vet met een eenzaam varkens-kluilje. Primitief maar goedkoop leven en vergeleken met de arme boeren rondom die zelden iets anders