Schetsen, deel 5

₄o    KEUKENJAMMER.

Die ellendige, sarrende, zwellende, rijzende rijst leek maar niet tot evenwicht te willen komen. Afschuwelijk! Wat was dat in *s hemelsnaam voor rijst!

Zenuwachtig, op huilen af, nam zij pan no. iouit de kast, lepelde de helft van no. 8 over en zoo moest zij het nog twéémaal doen — tot er zeven pannetjes te koken stonden. Eerst toén was het evenwicht bereikt, liep geen der pannen meer over.

Het lijden was evenwel nog niet voorbij. Pan no. 6 begon het eerst verdacht te ruiken, of liever no. 6, no. 7, no. 8 deden het t e g e 1 ij k.

„O! o!”, huilde mevrouw: „wat heb je je toch voor ’n rare rijst in je handen laten stoppen! Kijk nou toch is aan!ⁿ ....

Wanhopig overkeek zij haar batterij.

Pan no. 6 Dik-aangebrand.

Pan no. 7 Licht-aangebrand.

Pan no. 8 Zwaar-aangebrand.

Pan no. 9 Klonters in water.

Pan no. 10 Dunne pap.

Pan no. 11 Stijf als een uitgewrongen prop.

Pan no. 12 Bruin sop.

Bij de keukentafel snikte mevrouw het uit over zóóveel ellende.

* *

*

Jaren geleden hebben we ook zoo getobd. Daarom verheugde het mij toen ik het bovenstaande hoorde vertellen. Andermans smarten verzachten de onze. „Mijnheer,” zeide mij de bewuste jonge vrouw, met wie ik drie maanden na deze gebeurtenis kennis maakte: „mijnheer, ik zal niets ten nadeele van de „Tooneelschool zeggen. Ik heb er uitstekend „voordracht en spel geleerd, grimeeren en hoogere „mimiek, techniek van het Drama en Aesthetica, maar „kok en leeren ze niet. Zou de Commissie van toe-„ zicht daarvoor niet kunnen zorgen ? 't Is zoo’n gemak! ”