Schetsen, deel 5

26    TROTS.

soep — nou en soep kan je niet elke dag geven, wat? — as ’k zijn zin dee dan kookte ’k élke dag soep — maar ik lus geen soep elke dag. An soep eet je je zoo gauw tegen” ....

„Da’s wel waar”, glimlachte juffrouw Eek-hout — (zoo’n echt judas-lachie waar je vingers bij jeukten).

„ .. . Maar om ’m vandaag nou is te plezieren, ” vervolgde juffrouw Bik, heel lief, heel innemend: „heb ’k ’n lekker soepie voor ’m klaar gemaakt, ’n rijkeluissoepie hoor. Al zeg ’k ’t zelf, d’r is niemand die soep weet te koken as ik. ’k Heb vier jaar gediend op de Keizersgracht bij menschen die wijn an d’r dienstbooien gaven. Nou en daar leer je ’t koken hoor” ...

„Dat zou ik ook meenen,” knikte juffrouw Eekhout naar den pot kijkend: en wat doe u d’r zoo al in?” ...

„Nou van alles... ’n Pond mager vleesch an één stukkie — en ’n dubbeltje beentjes.... Me man is dol met ’n mergpijp... Daar maak ’k ’m gelukkig mee... Nou en dan doe ’k ’r wat gehakt bij... ’n onsie gehakt, begrijp u... balletjes... en verder de soepgroentes”...

„Doe u d’r zuring ook bij?”

„As *t te krijgen is graag hoor.. . De groentes geven de smaak an je soep... Wacht ik zal is effen roeren” ...

Juffrouw Eekhout, steeds welwillend glimlachend (’t mensch lachte altijd), stond in den deurpost. Juffrouw Bik, zeker van doen, lichtte het deksel op dat juffrouw Eekhout alleen het blankgeschuurd zink zag, roerde zachtjes-liefkozend.

Pietje bij het raam knuffelde plots de vuistjes tegen het gezicht, begon luidruchtig te schaterlachen.

„O die moe... O die” .. .

„Wil je je bakkes houen!”, zei moeder wit-wor-