Schetsen, deel 5

DE PANG.    19

Maar Sam, nou plots leeuwerig-moedig, over ’t paard getild door ’t breken des éénen draads, stopte grimmig de flesch tusschen z’n knieën, en met het geweld van smid dreef-ie de schaar in de twééde voeg. Het knepperde kort. De schaarpunt brak met ’n nijdig tikje.

„Paatsch!” zei oom Bennie.

„Nou vraag ’k,” zei tante Rebecca: „nou vraag ’k, waarom ze zoo’n kurrek ’r op mètsele? Wat heit ’t van noodig? Da’s niks as moedwil.”

„En as ze ’t niét doen,” betoogde oom Jozef, z'n gouden lorgnet bewrijvend, nou Sam effen ophield: „weet jij hoe die sappe werke? Die werke as de waterleiding zoo erreg .... Je kan me daar de waterleiding met ’n prop papier sluite, och!”

Sam zette wederom ’t gebroken schaareind achter ⁷t ijzer. Maar tante Rebecca werd kwaad:

„D’r komme ongelukke van! D’r gebeure onge-lukke! Hou in gosnaam op! Je mot geen geweld gebruike as je ’t niet verstaat!”

„En wiè zeit da’k ’t niet versta!” stoof Sam op: „d’r komme juist ongelukke van as je’m zóó in de kast terugzet.”

„Laat mijn ’t dan is probeere,” zei oom Bennie. „Je blijft ’r af!” viel tante Door uit: „je komt ’r niet an!”

„’n Koenscht!” spotte oom Bennie: „ja, ze zalle champagne drinke, as d’r ’n mirakel an verbonde is! Groote nar, je mot niet rukke — je mot de ijzers doorsnijje.”

„Suscht!” waarschuwde Serre.

De schaar had ’n tweede ijzer losgewrongen. De hals der flesch speerde dreigend als ’n kanonsloop naar de lamp.

„Pas op voor de lamp!”

„Hou de kop na ’t raam!”