Schetsen, deel 5

tingen en ontploffingen, maar toch voor alle zekerheid èn gesuggereerd door zooveel geknipper ron-domme, de knipper-spieren in gereedheid houdt om de blinden er voor te doen als ’t buitensporig wordt»

De laatste — Sam — een plus vijf is zes — trachtte z’n geknipper te beheerschen, was de oorzaak, de heroïsche oorzaak van het geknipper. De schaar in z’n hand wurmde voorzichtig tusschen de ijzerdraadjes, bang om mis te steken. Hij peurde met onsekure hardnekkigheid, wrikte van links naar rechts, tammetjes morrlend zonder positief het samenstel van ijzer, kurk, glas te beschadigen. Kraste er evenwel iets aan de schaar of aan het ijzerdraad dan week-ie achteruit en z’n oogen knipperden mét beheersching. En omdat het gruwelijk warm was, mogelijk ook om de inspanning van hetforcee-r e n, zweette z’n kamerflets gelaat met het rullig zwart snorretje, glansden er melkige perreltjes op z’n voorhoofd in het tam-gele licht der lamp.

Er was stilte en geknipper.

Toen zeide Sam en z’n oogleden trilden als zenuwachtige vlindervleugels:

„ .... Goed da’k ’r geen dagwerk an heb” . . .

„ .... Nou nee,” zei oom Jozef het wakkelend lorgnet recht duwend.

„Hou in gösnaam je mond!”, riep tante Rebecca angstig.

’t Was geen gekkigheid. As ’t sprong kon je ongelukken beleven.

„Ach waas!”, schreeuwde oom Bennie, even z’n twéede oog openkleppend, nou Sam niet stak: „hoogstens geeft ’t ’n pang” .. .

„’n Pang?”, lijsde Serre d’r poney-haar weg-zwie-pend — warrem as ze was van de lach — „’t geeft méér as ’n pang! As-die losschiet kan d’r ’n slag van belang van komme!” . ..