Schetsen, deel 5

HUWELIJKSREIS.

huwelijk gewoond heb in de Jan Steenstraat. En als je nu weet dat George aan de overzij woonde op kamers en een balkonraam had, dan kun je je lichtelijk voorstellen hoe stom ’t van me was George mede te beliegen. Want we gingen natuurlijk niet op reis! Mijn vrouw^T,s moeder had het leugentje op touw gezet, om haar bloedverwanten te doen gelooven dat haar aanstaande schoonzoon goed geld verdiende. En daar zaten we!

De bruiloft was achter den rug — m’n goeie schoonvader had z’n laatste centjes uitgegeven om z’n stand op te houen — en in ’n bakje van één gulden nachttarief, reden we naar de Jan Steenstraat no. zooveel.

George was nog druk aan het fuiven — ze dansten op onze bruiloft! — zijn ramen waren donker. Wij slopen ons huis binnen en .. . titteltjes . . . véél tittel-tjes — De rest doet er niet toe. Ons huis had een keuken achter, een slaapkamer achter, een huiskamer vóór en een zitkamertje voor. De eerste dag was zóo gelukkig, zóo goddelijk! De beschrijving bespaar ik je. Er is in niets méér traditioneels dan in het doen van jong gehuwden. En dergelijke dingen kun jij natuurlijk niet gebruiken.

Maar tegen den avond van dien dag begon de rampzaligheid, de marteling, de ellende! We hadden er natuurlijk op gerekend een kleine veertien dagen opgesloten te blijven, een paar Baedekers te doorlezen en dan van Weenen of Nice terug te keeren. Alles was in huis behalve brood. Maar je kunt zoo iets nooit zóo overleggen of je vergeet wat. Wij hadden de lucifers vergeten. Ik wachtte tot schemerdonker, loerde door de tulle gordijnen — en, o, vloek! — George zat een pijp te rooken op zijn balkon, George katterig en bleek van mijn bruiloft Anderhalf uur wachtte ik. Toen ging hij uit, sloop