Schetsen, deel 7

66    DE BONS.

„In ellek geval — zet 't ’r ónder,” commandeerde moeder.... „Ennetusschen onsis’tui t”.... „Nee,” huilde Dien ineens: „uit zet ’k niet”.... „Uit zet ze niet,” spotte moeder: „nee je mot tróuwe met ’n man die z’n zolen en achterlappen niet kan betale! Nou dan!”

„Nee!”, weigerde Dien — „dat verdraai ’k!” „Zet,” zei oom goedig — d’r was altijd ’n middenweg —: „zet dan — enne tusschen ons is ’t uit t o t

zoolang moeder d’r negen en twintig gulden ”

„drie en veertig,” vulde de weduwe aan;

„ .... d’r negen en twintig gulden drie en veertig werom het*....

„Enne — zoolang je geen nieuwe betrekking het," wierp de visite-juffrouw op.

Ijverig kraste de pen, verbeterend, doorhalend, hakend ____

’s Morgens vond de commensaal, de afgebeulde, magere kantoorklerk, ’t briefje naast z’n schoenen óp de trap.

Toen-ie gelezen had, keek-ie ’n poos met z’n fletse oogen naar de dakpannen, sjokte de trap af, de kamerdeur voorbij.

Liever verhongeren.