Schetsen, deel 7

94    HERR DOCTOR FALKLAND.

Hij was een forsch gebouwde man met net geplakt haar, prachtige zwarte bakkebaarden, veel zwarte pluishaartjes over de jukken, zwarte wenkbrauwen, een zwart gekleed kostuum, een zwarte das, een schitterend wit overhemd met gouden knoopjes en een gouden lorgnet. Waarlijk hij sloeg den weinig mondainen Falkland dood.

„Ein Berliner Theater-director, * glimlacherde de bezoeker, z’n lorgnet verduwend: „hat mir Ihre Adresse aufgegeben, Herr Doctor”....

Ik boog met welwillendheidsglimlach.

„Wirklich, Herr Doctor, Ihr Namen ist schon in Deutschland bekannt. Ihre Skizzen im Berliner Tageblatt, im HamburgischerCorres-pondent und in andere Zeitungen habe ich mit grösser Interesse gelesen. Sie sind noch jung nicht wahr?” ....

Ik neeg en voor ’t eerst van m’n leven voelde ik iets van beroemde-mannen-gewichtigheid.

Je voelt ’t niet bepaald met opzet, maar zóó sterk zijn je beenen nóóit of ’n bezoek uit héelemaal Berlijn geeft iets van Edmond-Rostand-te-paard aan je auteursgelaat.

Waarschijnlijk een reflex.

Als ik Ibsen of Zola was en ’n troepje Engelsche toeristen me aanschouwde, werd ’k missshien tóch geschikt voor ’n kiekje met boord en inspiratie.

De vreemdeling zweeg een wijle, bekeek me met loftuitende oogen.

Ik tuurde diepzinnig naar het kruideniersboekje dat op mijn tafel verzeild lei (dikwijls schrijf ’k boodschappen in).

 Herr Neumann-Hofer, der bekannte Berliner

Director ist einer meiner speziellen Freunde,” hernam de vreemdeling: „und Sudermann, Hermann Suder-man, besuche ich regelmässig” ....