Schetsen, deel 7

HERR DOCTOR FALKLAND,    93

Nog terwijl ik m’n das strikte, kwam m^,n trouwe secretaris:

Samuel, hij moet je persoonlijk over zaken spreken”....

„Over zaken?*____

„Hij kon ⁹t mij niet zeggen. Hij wordt gestuurd door ’n theater-directeur uit Berlijn.... ’n Heele nette vent, hoor!.... Nee, zóo zit je das niet goed — zoo kan je ’m niet ontvangen” ....

Haastig knoopte m’n vrouw-secretaris de das, lichtte tegelijk in: „hij is ’n vriend van Sudermann — je weet wel de gróóte schrijver — hij praat over literatuur, nou! — Toe, doe je pijpenrommel weg!.... Wat is dat leuk, hé, datje bezoekers uit het buitenland krijgt! Zal ’k ’m binnenlaten ?” ....

„Ga je gang,” zei ik, nederzittend in den armstoel en haastig wat papieren slordig over de tafel verspreidend.

Artistieke nonchalance en papier-rommel behoort bij ’t vak.

M’n vrouw liet den Duitschen literator, den vriend van Duitsche theater-directeuren, den specialen vriend van Hermann Sudermann binnen en Falkland verrast in zijn arbeid neeg naar de deurzij.

„Gehorsamer Diener,” of zoo ietszeidedeDuitscher. Ik herhaal of zoo tets, daar ik beter Hollandsch dan Duitsch schrijf en liefst in geen verkwikkeling van ingezonden stukken om Duitsche taalfouten of zinbouw geraak.

„Gehorsamer Diener,* antwoordde Falkland en beleefdelijk wenkend, gracieus van gebaar — m’n hemel, welk een verantwoordelijkheid om Holland’s literaire eer tegenover mogelijk interviewend Duitsch-land op te houden! — wees hij den leunstoel.

De vriend van Sudermann zette zich vriendelijk-glimlachend.