Schetsen, deel 7

HERR DOCTOR FALKLAND.    95

„Ach so,” zeide ik met m’n mooist accent: „und weshalb?”....

Hij knikte, wreef z’n lorgnet, beploos de zwarte bakkebaarden, bestaarde me opnieuw, alsof hij zulk een opmerkelijk auteursgelaat wilde memoree-ren. Toen zeide hij ernstig:

„ Herr Doctor Falkland — trinken Sie Rheinwein?” ,...

„Rheinwein?”, haperde ik, een weinig verbaasd. Bij een buitenlandsch interview verwacht je véél, maar niet speciaal dat.

„Herr Neumann-Hofer und mein Freund Sudermann trinken regelmässig Rheinwein — darf ich Ihnen meine Offerte machen?*

Plots zakte alle gewichtigheid naar m’n sloffen.

De Duitsche vriend van Sudermann, de literator die zieh in naam van een Berlijnsch theater-directeur had laten aandienen metamorphoseerde. Een wijnreiziger weis in de plaats gekomen.

„Wir Holländer trinken kein Wein,” zeiikpootig.

„Kein Wein? Kein Wein?”, herhaalde hij goedig: „aber Herr Doctor Falkland — mein Freund Sudermann trinkt regelmässig Rheinwein.... Trinken Sie vielleicht Rothwein?*____

„Nein,” antwoordde’k ongeduldiger: „wirtrinken Holländisch-gerste” ....

„Waas?”, zei hij.

„Holländisch gerate,” zei ik bot.

Het getier der kinderen, rechts, die bezig waren ’n hond te dresseeren, doortierde lustig mijn kamer.

„Sie wohnen hier récht hübsch,” glimlacherde de bezoeker rondom lorgnettend: „wenn Sie in Amsterdam zurück sind, trinken Sie doch wöhl Rheinwein?”

„Nein” .... Plezierig bleef-ie zitten.

„Meinen Sie nicht, Herr Doctor, dass Rheinwein Imspiration gibt?” ....