Schetsen en vertellingen

Sien liet ons voor afwisseling haar bedstee zien, een bedstee van oude kussens en gestopte dekens.

Er hing een crucifix aan het hoofdeind.

En ze vertelde van haar man, die gestorven was voor twee jaar, en wat hij gescheeld had en hóe benauwd-ie 't an zijn hart had gehad en hoe-die hartstikken dood was gebleven an tafel.

Wij kinderen luisterden angstig, keken schuw rond. Van den schoorsteenmantel kreeg ze een vergeeld portretje. Wij namen het griezelig in de handen - tot we voor niets anders aandacht hadden dan voor de pannekoeken. Wat dee Sien ’t gezéllig. Net alsof je op de kermis was. Uit den potlepel glee ’t beslag in de koekepan en dan werd meel langzaam bruin.

Wij zaten er bij met een genot zonder einde. Soms mocht zus ’t beslag oplepelen, eens mocht ik den pannekoek ‘keeren*.

Sien bakte er wel twintig, bang dat we niet genoeg zouen krijgen. 'Als je moe je vanavond komt halen - moet je niet te klagen hebben, hoor!’

Zij dekte de tafel, zette het grove gerei klaar, de ijzeren messen, de ijzeren vorken, de flesch azijn, het Keulsche potje met zout, de bruine suiker.

En wij aten zóó onbehoorlijk als wij het thuis nooit deden. Het was een prachtige maaltijd. Eerst iedere twee borden soep met kluifjes. Sien kwam met den ijzeren pot bij de tafel, lepelde in de borden.

Wij smulden. Het was een heerlijk soepje. Toen kwam het kleine stukje vleesch met de aardappels. Sien sneed het stukje netjes in drieën, nam zelf den kleinsten brok, telkens herhalend dat we ons zat' moesten eten, dat ze voor geen geld’ wou dat we thuis zouden klagen.

Toen dé pannekoeken!

Wat een stapel! Bedrukt begonnen wij, verdrietig dat er zóóveel zou moeten blijven staan. Er was geen doorkomen aan. Sien zelf scheidde er na den tweeden uit, puffend en blazend.

Wij schrokkeriger, brachten het tot drie en vier. Toen zaten wij te kieskauwen, keken sip naar de overgeblevene, de dikke, bruine pannekoeken, die te veel waren. Sien, zuchtend, ruimde af. Wij ongemakkelijk waren stil geworden. Zus sliep in - ik bekeek de pijpen van den overleden man.

Vader en moeder kwamen ons tegen negen uur halen. Zus sliep nog.

40