Schetsen en vertellingen

Ze hoorde hem de trappen afbonsen, zooals hij 't altijd dee, twee, drie treden tegelijk. Gauw nou, vóór d'r iemand kwam. De hals van ’t fleschje rikketikte tegen haar tanden, zóó als de beenige handen beefden. Hè. Hè. Hè. Nou niet meer. Vanavond de rest. Hè, wat 'n ander mensch wer-je zoo. Bellebellebel. Dat was Treesie. Die belde altijd zoo lang as ze uit school kwam.

‘Dag Treesje.'

‘Dag gromoe.'

‘Hoe laat is 't?'

‘Half vijf... Wat ruikt 't hier raar.'

‘Ruikt 't hier raar?'

‘Ja, ik weet niet na wat/

‘Dat zullen de bloemen zijn/

‘Is moe niet thuis?'

‘Nee, niemand/

‘Sien...! Si-e-e-n...! Sien-tje!'

‘Ja jongejuffrouw?'

Wat eten we vanmiddag?'

‘Runderlappies.'

‘Met watte?'

‘Met spersieboontjes.'

‘En d'r na?'

‘Sjelij van alebessen.'

‘Help 's mee an 't tafelkleed.'

Sien, met d'r rooie handen, pakte twee tippen aan, Trees de andere. ‘Is 't nou geen schandaal, jongejuffrouw, dat Sjors de schoone loopers weer zoo ingeloopen hèt/

‘Is-ie dan uitgeweest?'

‘Boodschap voor de ouwe juffer.'

‘Heeft George 'n boodschap voor u gedaan, grootmoe?'

‘Voor mij...? Nee, niks voor mij.'

‘Ruik-ie niet zoo'n rare lucht, Sien?'

°t Zal van 't zilver zijn dat we vanmorgen met jenever en krijt hebben gepoetst.'

‘Breng-ie de borden, Sien?'

Treesje dekte de tafel. Ze dekte voor zeven, eiken dag zeven borden op dezelfde plaats. Pa zat aan 't hoofdeind, over 't raam, had 'n servet met een zilveren servetring. Moe zat naast ’m met 'n roodfluweelen

30