Schetsen en vertellingen

maar, Gompie...! Nou teekende de profester met ’n potlood op dr bloote lijf... 't leek wel n suikerhart... ze werd dr warrem van... ze zweette op dr voorhoofd... Nou keke ze allemaal naar d'r, de heere op de stoele... ze keke naar wat profester teekende... Wat werd ze nou moe... en dat hier zoo benauwd was... zoo warrem... maar ze sneje dr lekker niet... ze sneje dr niet zoo as Toos...

De lichtblauwe oogleden hingen zwaar over de oogen. Er was een groote rust in de kamer. De scherpe, puntige pen kraste, de stemmen klonken soms gonzend, de kachel pruttelde. De studenten schreven haastig of keken naar het waswitte kind in het bed. Ze hield haar handen gevouwen, het hoofd lei iets op zij. Korte adem-geluidjes kwamen uit den kleinen drogen mond. Het bed met de witte lakens, de verfomfaaide dekens, stond scherp in zijn harde lijnen in den kring van de mannen.

Het wit van de lakens, de marmeren witheid van het kind waren omvat in de donkere vlakken der kleeren, waarin het robuste vleesc h van handen en gezichten kwam kleuren. Half gebogen met een grijze pluiming der bakkebaarden boven de ronding van den rug zat de professor, met een geringde hand op de dekens.

Nou werd ze weer wa-beter... Was toch wel gezellig zoo... dat ware nou allemaal dokters... die kwamme leere van den profester, die alles wist... Nou maar, die bleeke zag d’r ook niet voordeelig uit... Wat had die zwarte bij ’t raam *n neus... 't leek wel niks... mot zoo n groot man nog leere...? nou breek me klomp... most ze nog lang blijve? Ze kreeg zoo n slaap... Kemiek as je zoo lui lag... moeder had net de wasch vandaag... en morgen dat groote kantoor op de Heeregracht... Wat brandde die kachel... daar kreeg je ’t benauwd van... Was nou weer om te stoke...? Slape zou ze toch maar niet... as je slape ging sneje ze je ope om je van binnen te kijke... zoo as met Toos dr been...

‘Exitus letalis¹) staat te wachten... Tijd niet te bepalen..

Wat of de profester nou weer zei... Joopie kon ook Frans parrele-vinke... Maar nou was ’t gedaan. Profester kleedde dr an en de zuster kwam binnen. Ze was in ééns klaar wakker, nou ze heen mocht, bij Toos. Zuster droeg haar weg in de wollen deken. Toos

28