Kleine vertelsels

52    CAUSERIE

Louise:

En hebt u kinderen?

Vr. Brons:

Ik had er één .. . maar ’t is dood voor ons ... vraag me daar niet na juffrouw.

Madeleine:

Arme vrouw! Was ze erg jong?

Vr. Brons:

Ik zeg u toch mij niet na haar te vragen ... ze is dood . . . (er weerklinkt een geschuifel en gegons van stemmen voor de deur. ⁹t Wordt luider en luider.)

Madeleine:

Hemel, wat is dat!

Vr. Brons (opent de deur. Eenige menschen verdringen zich pratend en angstig om een baar):

Wat is dat?

Een Buurman:

Ze hebben haar opgehaald, zooeven uit een bijt.. .

Vr. Brons:

Groote God . . . wie ?

Een buurman:

Schrik niet, vrouw Brons... ’t Is je dochter.

Vr. Brons (valt heftig voor de baar in de geopende deurpost neder):

Wat zeg je, mijn dochter!... mijn kind!... O, mijn God ze is dood! . . . dood! . .. Maar spreek dan toch Riekje . . . Zeg dat ⁵t niet waar is . . . Zeg dat ze ’t liegen . . . Groote God. .. Jozef! Jozef! (£e valt bezwijmd neder.)

In het derde bedrijf als de bruiloft aan den gang is, komt natuurlijk de vader van het verleide meisje binnenvallen en heeft dit stormachtig incident plaats: