Kleine vertelsels

50    CAUSERIE

£ 25 zou incasséeren, kreeg ik bericht dat het niet betaald kon worden, omdat „ik een weddenschap van £25 met een der directeuren verloren had.” Tevens ontving ik een brief, alweer:,, My dear Mr. Heijermans. Ik zal mij zeer „verplicht gevoelen, als gij zoo vriendelijk wilt zijn, mij een „cheque van £ 25 te zenden, die gij mij verschuldigd zijt, „omdat gij zooals gij u zult herinneren, de weddenschap „van Ghetto verloren hebt.” Als je zulk een brief krijgt, weet je je niet goed te draaien, en span je je in, om te verklaren, hoe een ander de onbeschaamdheid kan hebben je iets dergelijks te willen wijsmaken. Ik had natuurlijk nóóit ƒ 300 verwed, en behoef u dat niet nader duidelijk te maken, daar Hollanders niet wedden, of het moet bij wijze van aardigheid om een kistje sigaren of een rondje gaan. Het bleek bij onderzoek, dat de bewuste mede-directeur bij wijze van gekheid zooals het in den loop van een gesprek kan gebeuren een mopje van dien aard had gezegd, en dat ik als vreemdeling absoluut onbekend met de inderdaad in Engeland bestaande manie om op alles en nog wat te wedden, er gekscherend was ingevlogen. En dan nog, in een geheel andere gedachtengang dan die de Engelschman er op na scheen te houden. Weg waren de £ 25! En nog was de relatie niet uit, want na deze allerdolste historie kreeg ⁵k alsof er niets was gebeurd, een maand later de aanvraag of ik geen „nieuw” stuk had, u zult het bijna niet gelooven, maar het is inderdaad gebeurd. Ongetwijfeld zoudt gij een dergelijken brief onbeantwoord hebben gelaten, maar van meening dat men tegenover lieden die met honderden ponden toeren hebben verricht, om geen harder woord te gebruiken, niet te kieskeurig behoeft te zijn, schreef ik (ook bij wijze van proefneming in hoever het Engelsch Tooneel dwaasheden kan verdragen) dat ik een è.nder stuk in mijn bezit had, en dat dit te hunner beschikking was, als de kleine