Kleine vertelsels

44    CAUSERIE

kijkt naar Sachet, die zich beweegt en snikt.) Ellef heit de klok!... (Nachtwacht af peinzend.)

Op den première-avond echter — dit was de quaestie tusschen Fernald en de directeuren — bleef Rosa dood, verliet iedereen het tooneel en stond Rafael geheel verlaten. Dit was ook voor mij een nieuwe verrassing, en nog verrassender waren Rafael⁵s laatste woorden toen het doek zakte: ,,Ik ben een Jood en ik sta alleen.” Die allernieuwste vinding was een half uur voor de voorstelling door den regisseur en Rcfael samen bedacht, daar er in de avondkranten lange kolommen over de uitspraak van Dreyfus⁵ proces in Rennes waren verschenen, en de regisseur Dreyfus⁵ woorden den zélfden dag in Rennes gesproken, naar hij had opgediept, ,,Ik ben een Jood en ik sta alleen,⁵⁵ zoo prachtig-sensationeel vond, dat hij met Engelsche snelheid deze frappante noviteit als een waardig besluit van het stuk beschouwde, onverschillig of we ons in 1817 bevonden. De regisseur dreef dit up-to-date slot door. En alweer na de woorden „Ik ben een Jood en ik sta alleen⁵⁵ weerklonk het gefiedel van den heer Clifford Page in het orkest. Mis. Of het slot niet pakte of dat voor Engelsche melodramatische magen déze melodramatische saus nog een weinig te slap was, ik, als man die helaas met het Engelsch fabrikaat niets te maken had, durf het niet beslissen, na dit vierde bedrijf was het applaus dunnetjes en de historische woorden van den Prince of Wales waren: „ƒ find the Ghetto rather dull⁵⁵ Wat in goed Hollandsch beteekent: „Ik heb mij vrij wel verveeld.⁵⁵ De princelijke woorden, en de geheele stemming van de zaal, brachten na afloop der première een downe stemming teweeg. De boom was op het punt te mislukken. Zelfs kon het compliment dat Graaf Gleichen, adjudant van den prins, mij op het tooneel ter hoogte der brandkraan maakte, het verstoord humeur der directie niet herstellen. „I make