Kleine vertelsels

CAUSERIE    15

„Geachte collega,” antwoordde deze heer onverwijld: ,,het Engelsch publiek gaat naar het theater, om zich te „amuseeren en om lichtlijk ontroerd te worden binnen de ,,grenzen van z’n sympathieën. Zij zouden om niets ter „wereld luisteren naar een sociaal drama. De directeuren „die uw stuk spelen, malen niets om de litteraire waarde, „noch zou het Engelsche publiek dit doen. Wat de Engelsche „directeuren mij opdroegen om vooral in het stuk te be-„waren waren de twéé attracties van de liefdeverhouding „in het stuk, die ik daarenboven véél sterker moest maken, „èn de handeling. Zonder liefde en handeling is geen stuk in „Engeland of Amerika te vertoonen. Ik voor mij,” vervolgt de bewerker, „zou liever uw stuk getrouwer volgen, maar „ik sta weer onder contract met deze heeren. Dan kwam er „nog iets bij: de twee hoofdacteurs in uw stuk, de heer „Kyrie Bellew en Mrs. Brown Potter hebben bij het zich „verbinden om in uw stuk op te treden, den onvoorwaarde-„lijken eisch gesteld om rollen van verliefden te spelen, terwijl „uw stuk niet voldoende liefdescènes bevat. Als mijne vele „veranderingen u dus teleurstellen” — ik vraag u, geachte hoorders, of er zelfs van „teleurstelling” sprake kon wezen — „dan raad ik u aan, de vertooning in London op te „vatten als een zuivere zaken-questie zooals ik het doe. Als „gij in London komt, hoop ik dat gij mij het genoegen „zult doen, om met mij te dineeren.” Een diner voor troost... En terwijl wij rustig in Holland zaten, stévig droomend, dat bij allen artistieken tegenspoed-in-London er toch minstens bij welslagen een villaatje op over schoot, begon het zakelijk deel der Ghetto-opvoering zich op beminnelijke wijze te roeren. Op een dag kwam een brief, die èlk schrijver zou verlokt hebben. De Engelsche directeuren toch vroegen of de auteur genegen was, zijn contract voor London, de Engelsche Provinciën, Ierland, de Ver-