Schetsen, deel 12

TONG MET BALLETJES,.    3

Gebogen over de tong-met-balletjes, zaagde ze met aandacht en overleg.

En hij, de vleezige lippen genepen in de rullige grijzing der haren, keek toe hoe ze ’t eene schijfje van de tong-met-balletjes tegen ’t volgende, als najaars-vüesjes zoo ragfijn, aanvlijde.

Het was Donderdag.

Het was Donderdag van ’n in meer dan één opzicht benauwende week.

Zondag, rekende oom, was ’t begonnen. Toen zouen ze ter eere van tante, die Vrijdag jarig geweest was, en om ook ’ns wat te doen, ’n diner geven. Zijn zuster Sofie met d’r man, haar twee broers met d’r vrouwen — zijn compagnon met z’n vrouw en z’n oudste dochter — en dan nog David, ’n vrind van jaren her, die geregeld kwam pokeren — welgeteld met z’n twaalven, werden om zes uur gewacht.

*t Had ’n opstand van belang gegeven, om in dat kleine keukentje voor zóóveel menschen te koken en te braden, met net één enkele meid, van wie de handen voor alles verkeerd stonden — tante had zoo gewikst mogelijk zitten rekenen en cijferen, om ’t zuinigies an te doen — ’n lekker soepie, om ’n zieke gezond te maken — ’n pracht van ’n kalfsborst met gebakken Fransche aardappelen — twee kippen met compote — en ’n eigen-gepapte broodpudding met sinaasappelen na.

Beter kreeg je ^?t nergens, nergens.

Maar toen loerde de pech, ’n pech as net zij alleen konden hebben! . ..

Om half elf, terwijl oom voor sigaren en ’n flesch cognac uit was, was d’r eerst ’n boodschap van schoonzuster Roosje dat ze met ’r man niet kommen kon, omdat ze influenza hadden — om twaalf