Laten we vader eruit gooien

zou postzegels voor hem kunnen halen in plaats van Nico en nieuwe guldens krijgen, en al kreeg ik in ’t geheel niets -met Mischa ergens in de nabijheid zou het leven goed zijn...

Dan was de vakantie ineens voorbij of er nooit vakantie bestaan had - maar ik bezat die gulden en moekie en ik ieder een reuzefles parfum in moekie’s koffer verborgen en de verwachting van iets, dat als een sprookje zou zijn en nog werkelijk daarbij. Turkish delight, plombière en parfum worden met geld betaald - dus zijn werkelijk, doch ergens beginnen ze in de droom, wanneer je dertien jaar bent. En alles ging weer heel gewoon: we kregen net als vroeger runderlapjes met rode kool en dronken er gewoon water uit de kraan bij; en mijn vader trok na het eten zijn pantoffels aan, wat hij in het hotel toch niet gedurfd had; waar ik blij om was geweest, omdat ik een hekel aan mannen op pantoffels had — vooral wanneer ze een dikke sigaar paffend urenlang in de krant keken en ik dan stil moest zijn. Alles ging weer heel gewoon.

Tot op een herfstachtige avond lang na de vakantie, wel drie weken erna, die nare zakenvrienden van mijn vader bij ons op bezoek kwamen - met een courant zwaaiend en zo vrolijk en uitgelaten als ik ze de hele tijd in dat hotel nog niet gezien had. Mijn vader scheen vergeten te hebben, dat ik ergens in de kamer zat. ‘Opzienbarende arrestatie van buitenlands bankier,’ las hij luid, ‘miljoenenzwendel -geruchtmakende affaire.’ Ik dacht: wat paffen ze alle drie op dezelfde manier aan hun sigaren en wat heeft mijn vader lelijke dikke vrienden, toen ik ineens de naam Biedermann hoorde. Ik had al dagelijks verwacht, dat Mischa nu met al het lekkers en het plezier eindelijk eens komen moest - dus vroeg ik plotseling: ‘Komt Mischa op bezoek, wanneer komt hij ?’ Mijn vader en zijn vrienden keken me op zulk een vreemde manier aan, dat ik angst kreeg - er is geen erger uitdrukking op iemands gezicht dan die van leedvermaak,

56