Een heer om port mee te drinken ...

Gemengd nieuws

In het halfdonker van een trieste herfstdag speelde zich op de binnenplaats van die Duitse huurkazerne een brokje Gemengd Nieuws af, dat op gezette tijden met dikke letters en opvallende druk in de couranten onder de telegramstijlachtige titel 'Schoonvader valt schoonzoon met bijl aan' wordt aangekondigd. In dit geval was de bijl een als knots gevormd stuk hout, groot en zwaar genoeg om vier hinderlijke familieleden uit de weg te ruimen. De schoonzoon (een soort mijnheer - Kavalier noemden deze romantische Duitsers zo iets) maakte gebruik van een ouderwetse sabel, die de traditionele pook uit de nieuwsbladen verving. Frau Posanzky, bij wie ik op kamers woonde, en die een persoon van gezag in deze huurkazerne was, bezorgde me, toen ik geen kwaad vermoedend het huis wilde binnenstappen, een goede plaats door luidkeels tegen de toeschouwers te schreeuwen: 'Opzij daar, een ander wil ook iets zien!' om me daarna zó vlak in de buurt van het fel bewogen drama te laveren, dat ik even moest denken: een stallesplaats op een première-avond...

Eigenlijk had ik liever direct m'n kamer opgezocht; er was daar een witte petroleumlamp die met haar zacht licht zo'n druilerige novembermiddag stil en barmhartig buiten deur en vensters kon zetten. Er hing een reproduktie van Leonardo's Avondmaal boven mijn bed, zonder lijst met punaises vastgeprikt. Eens, lang geleden, in een onwerkelijk verre jeugd, had ik die op een markt gekocht. 'Mooie etse, uitzoeke maar, vijftien cent!' Tenten met olielantaarns, uielucht, geschreeuw, Leonardo's Avondmaal - hoe lang geleden... de petroleumlamp, uielucht, gebrul, Leonardo's Avondmaal - er liggen toch maar vijf jaren tussen... Neen, deze keer kan ik niet direct naar de kleine