Een heer om port mee te drinken ...

Dat gebeurde toen nog juist even vóór het leven me met scherpe klauwen bij m'n nek pakte en grijnzend met schorre stem grinnikte: 'Nou, daar heb je dan alles - de zon die je niet heet genoeg kon laaien; tropenbloesems, overdadiger en bedwelmender dan de vriendelijke, vertrouwde bloemen van de Singelgracht-schuiten; schilderachtige bedelaars die een anjelier achter 't oor dragen in plaats van lucifersdoosjes of veters in de handen...' Gelukkig dat het nog juist gebeurde als een soort voorbereidende overgang tot de avontuurlijke chaos waar ik zo naar verlangde, en als een kleurig, weemoedig-luchtig besluit van m'n jeugd. Ik bedoel het jaar 'teken- en schilderonderricht' bij de schilder Adri.

Niet aan het feit dat m'n familie bijzonder in m'n tekentalent geloofde, had ik deze bonte, ietwat speelse tijd te danken. Neen, men had de hoop reeds lang opgegeven mij ooit iets 'nuttigs' te zien verrichten, laat staan dat men dit mij onaangenaam klinkende woord in verband zou brengen met fantastische bagatellen als 'teken- en schilderonderricht'. Maar mijn korte, doch dramatisch-rumoerige verblijven op middelbare en kostscholen hadden m'n radeloze verwanten doen inzien, hoe weinig eer op deze instellingen met mij te behalen was. En daar iemand van bijna zestien toch iets uitvoeren moest, en tekenen en schilderen in elk geval 'gekleed' voor een meisje stond, bracht het voor deze keer goedertieren toeval me op een atelier hoog onder de hanebalken...

Dus er bestond iets anders dan gegoede burgerhuizen, waar geld en welstand vanzelfsprekende dingen waren en alles wat daar niets mee te maken had buiten het discours viel. Er waren nog heel andere vertrekken dan verschrik-