Een heer om port mee te drinken ...

staan, die het besluit nemen om handelsagent, apotheker of jurist te worden. Hoe dankbaar ben ik die jongen die zo mooi landkaartjes tekenen kon. Hij verkocht mij laatst eigenhandig een ons griotjes tegen de hoest. Zou ik ooit het secure en rustige vak van apotheker hebben kunnen beoefenen? En de roman, die ik denkelijk wel nooit schrijven zal omdat het zo lang duurt - draaide daar niet het schoolkameraadje voor op, dat niets dan vijven op haar rapport kreeg? Wat is echter haar dank voor een zo moeilijk en zwaartillend werk als het scheppen van schone verbeeldingen? De kritiek heeft haar afschuwelijk af gekamd, en in een wereld van vijanden denkt het arme schepseltje nu te leven. En het lenige ventje dat zo goed hoogspringen kon, heeft het zowaar tot advocaat gebracht. Ik krijg al hoofdpijn, wanneer ik aan het blokken denk, dat z'n door een lichte hersenschudding toch reeds geschaad hoofd heeft moeten doorstaan...

Neen - ik ben al tevreden, wanneer ik de griotjes en de andere drop zo netjes in een zakje verpakt krijg - ik kan niét netjes pakken. Ik zal met plezier de slechte en goede romans lezen die anderen geschreven hebben. En mocht ik ooit eens een verdediging nodig hebben, dan zal ik deze taak aan een 'bevoegde' overlaten. Ik vind het heel prettig en geruststellend dat de ernstige en belangrijke dingen van het leven door lieden behandeld worden die deskundig zijn. Ik kan dan met een goed geweten een bijloper blijven...