Een heer om port mee te drinken ...

gekregen, van misselijk nuttige kousen en onuitstaanbaar degelijke schoenen, die tot overmaat van ramp nog zwart zijn...

Hoe kwam ik eigenlijk op het idee een taart met dertien vlammetjes te verwachten - waar haalde m'n fantasie de kleurige lampions vandaan - en de groene vogels met de rode snavels - de gestreepte lichtblauwe vissen, die ik een knus en gezellig gedijen in een grote jampot had toegedacht?...

Ik huil niet - ik brul, ik brul m'n waanzinnige smart en mateloze teleurstelling uit: 'Niks dan saaie dingen, geen kleurtje, geen lichtje, geen vogeltje!'

Een ondankbaar, lastig kind, concludeert de familie. Maar Da en Gerrit wenken me vlug achter de deur.

Op het kamertje van Gerrit, de knecht, staat de kooi die m'n vogels gekregen zouden hebben. Een aparte, zelf gemaakte kooi uit een houten kistje, waarin een kale tak en een schelp ter versiering zijn aangebracht. Op de kooi staan twee jampotjes met in elk een rode Japanse slak. En Da, het dienstmeisje, heeft het Tapegaaienboek' erbij gelegd, een bont gekleurd boek vol van de vreemdste papegaaien en kaketoes.

'Nou moet je maar denken, dat die slakken vissies ben-ne/ raadt Gerrit me aan.

'En dat al die vogels vliegen kunnen/ montert Da me op terwijl ze nog een roze hart van geweldige afmeting, dat al voor sinterklaas gebakken werd, te voorschijn haalt. 'In Liefde' staat erop met chocoladen krulletters.

^xIn grijze triestigheid verzinken de nuttige geschenken: de jurk, de kousen, de schoenen... en de vogelkooi zonder vogels, de slakken, het papegaaienboek en ook het zakmes met drie afdelingen krijgen een roze weerschijn dooi het grote hart, waar 'In Liefde' op staat geschreven...