Een heer om port mee te drinken ...

Schouwburg

Toen ik hoorde dat mijn moeder naar de Hollandse Schouwburg was getransporteerd, zat ik doodstil. Ik huilde niet. Te goed reeds was ik op elke soort schrik en angst voorbereid.

Alles wat ik denken kon, was: Tk ga ook wel.'

Hetzelfde had ik gedacht toen ze jaren geleden, in mijn jeugd, op een avond eveneens naar de schouwburg ging: Tk ga ook wel.'

Nog zie ik mijn moeder: in een knisterende zijden japon met witte jabot, het glanzende haar joyeus in een kuif boven haar stralend gezicht... en mijzelf: een sluikharig kind, dat vroeg naar bed moest.

Hoewel ze dol op toneel was, werd mijn moeder zelden door mijn vader meegenomen, noch naar de Stadsschouwburg, noch naar de destijds meer intieme Hollandse Schouwburg. 'Waarom heb je ook eigenlijk zo'n oude man genomen?' vroeg ik. 'Het is toch enig om met jou uit te kunnen gaan.' 'Och kind/ antwoordde ze dan luchtig, 'hij heeft al zo veel gezien en nu heeft hij geen zin er nog eens naar toe te gaan.' Ze probeerde het perkament stevig om de pot ingemaakte augurken te binden, maar onhandig als ze was, lukte dit haar niet en dus riep ze al gauw Da erbij. Da, het dienstmeisje-voor-alles, een Jordaanse schone, die van alle markten thuis was en natuurlijk ook de goede kruiden voor de augurken inkocht. Toen ze van de groenteman een bos veldbloemen cadeau had gekregen zette ze die direct in de salon met de opmerking: 'Je moe houdt van bloemen en gouden stikseltjes, dat past bij haar - het keukenwerk moet ze maar aan mij overlaten.' En direct daarop: 'Waarom is ze toch in vredesnaam met je pa getrouwd, ik zou hem met een miljoen toe nog niet genomen hebben.'