Een heer om port mee te drinken ...

zou het dunne, goedkope kaarsje uitkomen in St. Julien le Pauvre, de kleine kerk, slechts door de armen en eenvoudi-gen bezocht, de oudste kerk van Parijs.

Hij, de Heilige Juliaan, de Arme, is immers de beschermer der behoeftigen en zieken, van allen die troost nodig hebben. En de kleine ateliermeisjes, die hard moeten werken, in zielige kamertjes wonen en vaak liefdesvreugde en -leed met zich mee dragen, brengen de Heilige hun kleine kaarsen en vertellen hem hun zorgen en smarten. Parijs wordt weliswaar de stad der bekoorlijke verrassingen genoemd - wie echter had gedacht dat achter dit verweerde, half vergeten kerkje zulk een prachtige tuin bestond? Een tuin als uit een sprookje; wild groeit er alles door elkaar, veel groen en heesters zonder nette, in vakken verdeelde bloembedden. Een tuin zoals alleen de Heilige Juliaan, de Arme, voor zijn kinderen verlangd kon hebben. En als een bij deze sprookjestuin behorende toverfee leek een armelijke, ouderwets geklede schilderes met een zwarte baret op, die de koster verzekerde dat zijn kerk 'trés jolie et trés ad-mirable' was... Julien le Pauvre, waarom moest de liefelijke herinnering aan je kerkje en je tuin bedorven worden, toen de terugweg 's avonds langs de Seine voerde en men er onder de bruggebogen erbarmelijke zwervers en uitgestotenen een schuilplaats tegen kou en regen zag zoeken?'

Neen, niets voor de tweede keer willen zien - herinneren alleen het goede en mooie. Je bent niet almachtig, Heilige Juliaan, een heel klein beetje troost en goede herinnering heb je ook mij gegeven...