Een heer om port mee te drinken ...

lelijk doch tante-achtig (ik geloof, dat zij veel bij oudtantes heeft gestaan). Zij staat op hun buffet of zij nooit weg is geweest, zij is weer thuis, de klok Louis Philippe.

Gelukkig heeft de gedachte aan de taart Reine de France me niet verlaten, integendeel - bij de droge populaire koekjes is die taart me tot een soort van prettige obsessie geworden, anders had ik ze de klok maar eens cadeau gegeven. En met de gedachte aan die luxetaart valt me gelukkig de rekening van de bakker in en de vele andere rekeningen en de maskers voor slecht betalenden - alles valt me nog juist op het goede ogenblik in. Ik krijg prompt de honderd gulden die Hirsch vraagt wanneer hij zijn zondagse masker heeft opgezet. Ze strijken het bankbiljet zo glad alsof ze een kind, dat meegegeven wordt om op visite te gaan, nog even netjes het jurkje recht trekken. Maar ik heb liever verschillende biljetten, ik ben bang dat de banketbakker niet wisselen kan straks. En nu krijg ik vier nette kindertjes mee - ik bedoel vier gladgestreken biljetjes van vijfentwintig.

'Zal je er ook goed zuinig mee zijn?' vragen ze bekommerd, die goeierds, die arme, lieve, zielige familie van Schoonzicht. 'Zet het nu op een spaarbankboekje/ raden ze me nog aan. Ik beloof ze een blauw Delfts bord, ook een familiestuk, ook niet lelijk, tante-achtig en voor Schoonzicht zeer geschikt. Er zijn zoveel Delfste borden in Holland in bruine kamers met clivia's.

Het is heerlijk over bruine natte bladeren te hollen. De herfst ruikt bitter in de schemering. Iets mag ik toch ook wel over de herfst zeggen - de herfst hoort bij dit verhaal. Ik hol met mijn hele kapitaal bij me naar de Reine de France. Het is verrukkelijk een geweldig stuk Reine de France in een licht geworden koffer bij zich te hebben in plaats van een zware klok Louis Philippe in palissanderhout...

in