Vingeroefeningen

hebben je zoo erg de waarheid te zeggen, omdat ze het toch zoo goed met je meenen, hebben alleen maar behoefte, je nou eens lekker, in het vriendelijke en fijne dan altijd, zooveel mogelijk onaangename, beleedigende en onhebbelijke dingen midden in je gezicht te zeggen — in dit geval te schrijven, wanneer ik het eens vrij uitdrukken mag ....

Maar je leest het uit, dat epistel, tot het bittere, valsche einde toe — want het is gèèn gelukkige dag en je hebt gèèn redelijk verstand en wat het ergste is, geen schijntje gevoel voor humor meer. Je neemt alles diep tragisch — het uitzicht op het transforma-torhuisje en de moderne school tegen een stofdoekachtige lucht, het faillissement van den zevenden kruidenier op den hoek van het moderne straatje, waar de meubelen op straat worden gezet en waar de zesde kruidenier, die hetzelfde gebeurde, met belangstelling naar staat te kijken, iets waar de Engel-sche ,,Humorist" een gevoelig grappig plaatje van zou teekenen met een geestig droog bijschriftje. — Maar je vergeet, dat de Engelsche „Humorist” misschien ook iets grappigs zou kunnen teekenen van iemand, die een vriendenbrief met waarheid ontvangt, en dat die iemand iets geestigs-droogs erbij kan opmer-