GESCHIEDENIS VAN EEN MANKEEREND BEEN.
Het laatste „zilver" is nu naar de Bank van Leening gebracht. Hoewel het nogal zwaar in mijn tasch woog — vorken, lepels en een meer dan levensgroote soeplepel — bracht het weinig op.
„Vraagt meer goud" zou ik met aandrang een iegelijk willen aanraden, die in het huwelijk treedt, het met een 12^2 jarig jubileum herdenkt of bij een ander heugelijk feit veel voorwerpen van zilver cadeau krijgt. Om van kristal niet te spreken — het is meestal maar gewoon glas en wordt op den duur toch gebroken; en mocht het werkelijk kunstig in kristallen geslepen zijn en door een wonder en de dienstbode gespaard blijven, de Bank van Leening neemt geen kristal. Men geniet er overigens een prettige, zakelijke behandeling, in de Bank van Leening. Het personeel is beleefd, correct en deskundig; het bepaalt in een deel van een minuut de waarde van zoon paar zilveren dingen — men kan geen prijzen op