Vingeroefeningen

kinderen, die met marmotjes langs de straten loopen, een beetje bedelend, een beetje treurig en een beetje verlegen. Femando, de Spaansche steward, die door een gril der góden naar die le klasse was gestuurd, om alle met zich zelf ingenomen gentlemen beschaamd te maken — zoo slank en voornaam rustig als hij was! Femando, die onverschillig langs alle bewonderende blikken heenkeek, die zelfs de geblaseerde en gevierde vrouwen aan hem besteedden ....

Daar had ik nu bijna een held gehad — een gelaat als dat van een Griekschen god, groote donkere oogen, een bronzen gelaatskleur en zoo edele handen, dat men ze eigenlijk om vergeving moest vragen, door zoo prinselijke vingers bediend te worden. Maar de elegante, bereisde, cocktail-mengende romancier zou verachtelijk de schouders optrekken voor een held, die verliefd wordt op een leelijk meisje dat vlug huilt en overdreven goedhartig is, een meisje, dat zelfs uit pure liefde heete tranen schreit. „Ik kan het zelf nog niet begrijpen,” snikte ze huilend en lachend tegelijk, en ze leek meer op een bezembinderskind dan ooit. „Naar mij heeft nog nooit iemand omgekeken — en nou — het lijkt de prins uit het sprookje wel...zoo romantisch had de