melancholie omfloerste blikken, die dan gelukkig door een prettigen, jongensachtigen glimlach gevolgd worden. — Met dezen glimlach op het gelaat die tevens zijn echt of onecht glimmend gebit demonstreert, ziet men hem dan in het magazine af geheeld .... Want het zijn eigenlijk de litteraten met de cocktails, de leuke hobby’s en de fluweelen cham-bercloacks, die me zoo jaloersch op hun zeldzaam aparte sujetten maken,
De werkelijke schrijvers en dichters hebben het toch alleen maar over lieden zooals u en ik — u en ik in onze alledaagsche, allerzieligste en oppergelukkigste momenten — u en ik in ons gewone doen. U en ik. Leven en sterven. Alles „gewone" dingen.
Ik voor mij zou veel liever over dergelijk ongeloofelijk bijzondere persoonlijkheden schrijven, die de charmante geïnterviewde behandelt, — wanneer ik ze maar kon vinden.
Waarom niet in een trein, zooals in den spannenden roman „Slaapwagen langs Monica", heb ik al eens gedacht. Nietwaar, je stapt zoo maar een trein binnen, of:.... in de le klasse slaapt een heer op deftige manier met van tijd tot tijd een ingehouden snork- en een andere heer kijkt zeer wakker naar de beenen eener dame die verdroomd voor zich