Vingeroefeningen

vijf jaar drankvrij. Hij herhaalde met zulk een pathos: „Nooit zal ik meer een druppel drank aanroeren," alsof het heil der menschheid hiervan afhing. Zonder eenigen overgang declameerde hij zonder de minste gêne het „Du bist wie eine Blume", dat was op Ans bedoeld. En toen kon ik het niet meer uithouden: „Jopie Kuyl heeft werkelijk een gezichtje als een bloem en niet als een roode kool, haar vader is frenioloog of zoo-iets en zoo vreeselijk ethisch" (ik verwarde twee nogal vijandige begrippen) „dat hij de onderste traptree niet mooi meer vond, herinner je je wel, vader, maar ze krijgen een nieuwe van mahonie hout." (Bij ongeluk gebruikte ik het goede woord, want was het trap-zagen niet een „ethische" handeling ten nutte en ter verwarming van zijn geheele gezin geweest?) „En", eindigde ik na een onheilspellende pauze, „er is nu letterlijk niemand bij de Kuylen die smakt bij zijn eten," Want Hannes, die geweldige porties kool en aardappelen naar binnen werkte, smakte — duidelijk en voor iedereen hoorbaar. Misschien een slechte gewoonte bij het vele studeeren en abstracte denken opgedaan. Of een rest van een nog niet overwonnen dualisme, een kleine wraak