Mijn Oom Ricardo

lende stem, hij moest het eene jaar in Boedapest zitten en het andere in Parijs — ,,en stel je voor,” opperde hij met werkelijke doodsangst in zijn stem, ,,stel je voor, ik ben bij jou in die keurige zaak met al dat geld, en ik zou eens in de verleiding kunnen gebracht worden. Groote God, aan jouw geld zou ik me toch nooit willen vergrijpen:”

„Je bent en je blijft een gekke vent,” antwoordde mijn vader. ,,je verdient dan toch ook.”

„Maar ik kon me eens vergrijpen. Wanneer ik zooveel geld bij elkaar zie, kan ik er eenvoudig niet van afblijven; je kunt zulke leuke dingen koopen — eindelijk eens een behoorlijk pak laten aanmeten in plaats van die snel kreukelende slecht zittende goed-koope confectie.” („Een heel behoorlijk costuum heb je anders aan,” mompelde mijn vader bij zich zelf). „En dan — wat een heerlijke overhemden en charmante dassen zijn er op de wereld. En de aangename luxe van hotels en vrouwen en dranken.... Ik houd van het leven en van overvloed, ik wil sterk en overvloedig en royaal leven, royaal voor mezelf en anderen — de meeste men-schen leven zoo karig, ze gunnen anderen niks en ternauwernood gunnen ze zichzelf iets. Het is zoo leuk rondjes te geven en ineens allemaal opgewekte gezichten om je heen

35