Mijn Oom Ricardo

oogen gesloten en een oogenblik was de kamer, onze doodgewone burger-salon werkelijk dat wat een salon eigenlijk had moeten zijn, iets dat met voornaamheid elegante noblesse en wonderlijke verfijning te maken had. Bijna werd deze alledaagsche schoone tee-dere stemming bedorven door een bezoek, dat ik door scherp luisteren naar de bel en in samenwerking met de dienstbode nog juist kon tegenhouden.

Het was een tante, die met een neefje ons kwam opzoeken. Het neefje had eens het buitengewone voorrecht gehad bij Oom Ricardo te mogen logeeren; natuurlijk was het aan de verkeerde besteed geweest. Het neefje (een keurig bang 14-jarig jongetje) was met een sensationeel verhaal teruggekomen, dat de hcele familie in paniek had gebracht.

In plaats van het prettig te vinden mee te mogen naar nachtaangelcgenheden in een naburige groote stad waar gedanst en gezongen werd, had die jongen er schande van gesproken — en ik vond dat men toch al zooveel tijd in nare saaie daggelegenheden doorbracht, als ouderlijk huis en school. Ook zou Oom Ricardo — en dit vooral werd bijna misdadig gevonden — hem zijn stomme tien gulden te leen hebben gevraagd, die hij van zijn vader en zijn moeder als zakgeld had

24